حسن اکبری؛ فاطمه سادات حسینی نژاد
چکیده
افزایش نرخ شهرنشینی در دهههای اخیر و استفاده بیرویه از سوختهای فسیلی و انرژیهای تجدیدناپذیر، موجب شده که طراحان و برنامهریزان شهری، موضوع کنترل و بهینهسازی مصرف انرژی و استفاده از انرژیهای ...
بیشتر
افزایش نرخ شهرنشینی در دهههای اخیر و استفاده بیرویه از سوختهای فسیلی و انرژیهای تجدیدناپذیر، موجب شده که طراحان و برنامهریزان شهری، موضوع کنترل و بهینهسازی مصرف انرژی و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر را در ساخت و سازها بیشتر از گذشته مورد توجه قرار دهند. با توجه به ویژگیهای خاص اقلیمی نوار سواحل جنوبی کشور ایران، جهتگیری ساختمانها در این مناطق لازم است بر مبنای استفاده بهینه از تابش خورشیدی و جریان باد تعیین شود. هدف این پژوهش تعیین بهترین جهت استقرار ساختمانها بر اساس کسب حداقل انرژی در دوره گرم سال در شهرهای بندرعباس، بوشهر و اهواز است. برای دستیابی به این هدف، میزان انرژی تابشی دریافتی بر روی سطوح قائم به صورت نظری و واقعی با استفاده از روش محاسباتی قانون کسینوس و نقاله تابش اولگی، برای ماههای مختلف و در 24 جهت جغرافیایی محاسبه شده و در نهایت بهترین جهت استقرار ساختمانها متناسب با اقلیم برای شهرهای مورد مطالعه تعیین گردیده است. مطابق با نتایج به دست آمده، جهت استقرار بهینه با استفاده از روشهای قانون کسینوس و نقاله تابش اولگی در شهرهای مورد مطالعه، برای ساختمانهای یک، دو و چهارطرفه یکسان میباشد. مناسبترین جهت استقرار به منظور دریافت بهینه میزان انرژی خورشیدی برای ساختمانهای یکطرفه در شهرهای بندرعباس، بوشهر و اهواز جهت 180 درجه جنوب و بعد از آن جهت 165 درجه جنوبشرقی و غربی است. جهت استقرار مناسب برای ساختمانهای دوطرفه در شهرهای مورد مطالعه جهت شمال- جنوب و بهترین جهت گیری برای ساختمانهای چهارطرفه جهات (75 ،105- ،15- ،165) و (105 ،75- ،15 ،165-) درجه است.