آیدا رسولی ثانی آبادی؛ مریم فرهادی؛ علی غفاری
چکیده
یکی از موضوعاتی که امروزه توجه بسیاری از معماران معاصر را به خود جلب نموده، انعطافپذیری در طراحی مسکن است. مسکن انعطافپذیر میتواند با پاسخگویی به چرخه زندگی کاربران، نیازهای متعدد و متغیر ...
بیشتر
یکی از موضوعاتی که امروزه توجه بسیاری از معماران معاصر را به خود جلب نموده، انعطافپذیری در طراحی مسکن است. مسکن انعطافپذیر میتواند با پاسخگویی به چرخه زندگی کاربران، نیازهای متعدد و متغیر آنان را در ابعاد گوناگون از جمله ابعاد اجتماعی و اقتصادی برآورده نماید. عوامل بسیاری در طراحی مسکن انعطافپذیر تاثیرگذار است که یکی از آنها فضای خیس است. تا آنجا که، در صورت طراحی نامناسب فضای خیس، انعطافپذیری پروژه میتواند با مشکل مواجه شود. با توجه به اهمیت غیرقابلانکار این فضا در مسکن، نبود پژوهش های کافی در این زمینه، و به منظور افزایش قابلیت انعطاف پذیری در پلانهای مسکونی، تمرکز این پژوهش بر روی موضوع فضای خیس است. این مقاله از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. هدف از این پژوهش، معرفی و مقایسه رایجترین الگوهای جایگیری فضای خیس در پلانهای مسکونیِ انعطافپذیر از طریق بررسی نمونه پروژههای معاصر طراحی شده توسط پیشگامان این حوزه است. به این ترتیب که ابتدا با جمعآوری و بررسی کیفی پلانهای منتخب بر مبنای انواع رویکردهای انعطافپذیری، به توصیف و سپس مطالعهی تطبیقی سه الگوی جایگیری فضای خیس در پلان، در دو سطح درونواحدی و میانواحدی، پرداخته شده است. نتیجه پژوهش نشان میدهد که فضای خیس میتواند، در قالب جایگیریهای مختلفِ بررسی شده، به عنوان عنصر جداکننده و یا آزادکنندهی فضا ایفای نقش کند، و هر یک از این دو حالت، میتواند به انعطافپذیری پلان منجر گردد.